Το χωριό μας η Ροδωνιά!

Το χωριό μας σε μια foto από το δικό μας ξωκκλήσι του Αη Λια,"πνιγμένο" στο πράσινο, από το όμορφο πλατανόδασος που το περιβάλλει από τα Βόρεια. Ο δρόμος από την πλευρά αυτή(Το λεγόμενο στενό) περνά από το σημείο που είχε δοθεί η μάχη του Στρατηγού του Βυζαντίου Νικηφόρου Ουρανού με το στρατό των Βουλγάρων το 997 μ. Χ. και ανήκει στην έκταση του χωριού μας.

Η Ροδωνιά βρίσκεται στην κοιλάδα του Σπερχειού του νομού Φθιώτιδος σε απόσταση 20 χιλιόμετρων Δυτικά της Λαμίας και αποτελεί σήμερα τοπικό διαμέρισμα του διευρημένου Δήμου Λαμιέων. Στα όρια μεγάλου και μικρού Στενού-όπως λέγεται η τοποθεσία-και με παρακαμπτήρια οδό 1 χιλ. περίπου, φτάνουμε στο χωριό μας. Μεταξύ της θέσεως "Στενά" και του χωριού μας παρεμβάλλεται ο Σπερχειός ποταμός. Από την Άνοιξη και μετά, μέχρι τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, μπορεί ο καθένας να επισκεφτεί το χωριό μας, από αυτό το σημείο, που η διασταύρωση βρίσκεται επί της Ε.Ο. Λαμίας- Μακρακώμης, αφού έχει κατασκευαστεί γέφυρα και ο δρόμος είναι εδώ και 3 χρόνια ασφάλτινος. Η συγκοινωνία του χωρίου μας γίνεται και δια μέσου Λουτρών Υπάτης. Το πρώτο όνομα του χωριού ήταν (ΛΑΛΑ) και μετονομάσθηκε σε Ροδωνιά. H κοινότητα μας με το όνομα ΛΑΛΑ συνεστήθη με νόμο επί Ελευθερίου Βενιζέλου το 1911 με έδρα το χωριό μας. Διοικουνταν με εκλεγμένο (αιρετό) από το εκλογικό σώμα(δημότες Ροδωνιάς) πενταμελές Συμβούλιο από το οποίο, ο ένας εκλεγόταν πρόεδρος και ασκούσε την εκ του νόμου εξουσία και αρμοδιότητες σε τοπικά και λοιπά ζητήματα. Η ονομασία ΛΑΛΑ δόθηκε μετά την υποδούλωση του Βυζαντίου και ολόκληρου του έθνους μας το 1453 από τους Τούρκους. Το κράτος ζήτησε την μετονομασία του χωριού μας διότι έπρεπε να εξαλειφθούν σε ολόκληρη την επικράτεια τα τουρκικά ονόματα. Σε συζήτηση των τοπικών παραγόντων τέθηκαν δυο ονόματα ΡΟΔΩΝΙΑ και ΝΙΚΗΦΟΡΙΟ. Ως προς το πρώτο όνομα ΡΟΔΩΝΙΑ (το οποίο και επικράτησε) αυτό βγαίνει από την γενική ανθοφορία και προπάντων των ρόδων που είχε και έχει αρκετά το χωριό μας ή γιατί αυτό ακουγόταν καλύτερα. Για το δεύτερο όνομα ΝΙΚΗΦΟΡΙΟ το οποίο και εγκαταλειφθηκε,
υπάρχει η ακόλουθη ιστορική ερμηνεία. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος έστειλε στρατό με Στρατηγό το ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΟΥΡΑΝΟ το έτος 997 μ.Χ. στη Στερεά Ελλάδα για να εκδιώξει τα Βουλγαρικά στρατεύματα που είχαν κατεβεί μέχρι το Σπερχειό ποταμό και λεηλατούσαν ελληνικές περιοχές. Βυζαντινά στρατεύματα με επικεφαλής το στρατηγό ΝΙΚΗΦΟΡΟ και των Βουλγάρων με επικεφαλής τον ηγεμόνα ΣΑΜΟΥΗΛ βρέθηκαν αντιμέτωπα κατέχοντες την μια όχθη του ποταμού οι Έλληνες και στην άλλη οι Βούλγαροι. Κατά μήκος του ο Σπερχειός ποταμός από τις εκβολές του στον Μαλιακό κόλπο μέχρι των ορίων Ροδωνιάς, με πλημμύρες είναι αδιάβατος, διότι η κοίτη του νερού είναι στενή και έχει βάθος 2-4 μέτρα. Στα όρια Ροδωνιάς και σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων περίπου (εκβολή Ξηριά Υπάτης στο Σπερχειό μέχρι ορίων μεγάλο Στενό-Καστριού)το νερό του ποταμού διακλαδίζεται σε μικρά ποταμάκια και έτσι μπορεί κανείς ,δύσκολα μεν, άλλα όχι ακατόρθωτα, να περάσει με πλημμύρα στην αντίπερα όχθη. Έτσι με τη λογική της εδαφολογικής διαμόρφωσης και την ιστορική διατύπωση ότι , ο Σπερχειός ποταμός λόγω πλημμύρας ήταν αδιάβατος, το μόνο σημείο που μπορούσε να περάσει ο στρατός του ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
ΟΥΡΑΝΟΥ ήταν η περιοχή του στενού της Ροδωνιάς. Οι Βούλγαροι, όπως αναφέρει ο ιστορικός, κοιμήθηκαν και τη νύχτα τα στρατεύματα του ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ πέρασαν το Σπερχειό ποταμό, συνέλαβαν τους κοιμώμενου Βουλγάρους και ακολούθησαν όσα η ιστορία αναφέρει για την τύχη των ηττημένων Βουλγάρων. (Οι ιστορικές αναφορές πάρθηκαν από το βιβλίο "Στη Ροδωνιά έζησα, είδα ,άκουσα" του Σωτηρίου Ευθ. Παρλαβαντζα, τον οποίο ευχαριστούμε για όσα πράγματα έγραψε και διέσωσε για το χωριό μας τη Ροδωνιά και είναι πολύ χρήσιμα για τους νεότερους και φυσικά για την ιστορία του χωριού μας.)